انصراف از کاندیداتوری

حضور ارزشمند اعضای محترم سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران
احتراما همانگونه که در بیانیه اعلام کاندیداتوری ذکر شد ، اینجانب با استعانت از پروردگار متعال و پشتوانه اعتماد اعضای محترم سازمان و تکیه بر توانایی شخصی خود پا به عرصه انتخابات سومین دوره شورای سازمان نظام مهندسی استان تهران گذاشتم. اما بدلیل پاره ای مسائل بوجود آمده در بحث انتخابات این دوره و محدودیت های اعمال شده از سوی اعضای محترم کمیته اجرایی انتخابات ، عدم حضور را بر حضور در انتخاباتی کم رنگ ترجیح داده و در این خصوص دلایلی را به شرح ذیل به استحضار می رسانم :

1- عدم ایجاد فضای مناسب تبلیغاتی برای کاندیداهای محترم توسط کمیته اجرایی انتخابات و سازمان نظام مهندسی.
2- ممنوع نمودن استفاده از آدرس و تلفن همراه اعضای سازمان برای ارسال پیامک و پوسترهای تبلیغاتی توسط کاندیداها و ائتلاف های حاضر. 

4- اختصاص فقط یک صفحه تبلیغاتی در سایت سازمان نظام مهندسی استان تهران آنهم برای مدتی کوتاه.
5- تعیین یک حوزه برای اخذ رای در استان تهران و در نظر نگرفتن شرایط اعضای شهرستان های دیگر.
و مواردی از این قبیل که ذکر آن موجب اطاله می گردد. در نتیجه با این وصف چگونه می توان انتظار حضوری فعال و پرشور از سوی اعضاء در انتخابات این دوره داشت. بنابراین با احترام به تمامی اعضای سازمان نظام مهندسی انصراف خود را از کاندیداتوری سومین دوره انتخابات شورای نظام مهندسی استان تهران اعلام می نمایم. هر چند که بعید می دانم ، اما امید آن دارم منتخبین این دوره شورای استان تهران موفق به بهبود شرایط حاکم بر سازمان نظام مهندسی شده و در جهت استقلال کامل این سازمان از چتر حاکمیتی وزارت کشاورزی گام بردارند.

جلسه ای در فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی

دوشنبه هفته گذشته سی ام فروردین ماه ، جلسه ای در فراکسیون محیط زیست و توسعه پایدار مجلس با موضوع بررسی محیط زیست و اکوسیستم انسانی و نیز تاثیر پارازیت بر سلامت انسانی در محل مجلس شورای اسلامی برگزار شد. بنده نیز به دعوت از دبیر محترم فراکسیون در این جلسه حضور داشتم. جلسه خوب و قابل قبولی بود. گزارش اجمالی جلسه را می توانید در وبلاگ درویش عزیز و آفتاب نیوز مشاهده نمایید.
اما مطلبی که باید به آن اشاره کنم : اگرچه تاکنون در سطوح مختلف نهادهای دولتی و مردمی تلاش های فراوانی برای حفاظت از محیط زیست صورت گرفته اما همچنان کشور ما در تخریب محیط زیست  جزء 10 کشور اول جهان به شمار می آید. به نظرم نبود دید اقتصادی و عدم ارزش گذاری اقتصادی در این بخش ، موضوع محیط زیست را به حاشیه مسائل اصلی کشوری و حتی زندگی شخصی مردم کشانده و باعث قرار گرفتن این بخش در اولویت های غیر ضروری شده است. بنابراین استفاده از ابزارهای اقتصادی با هدف درآمدزایی می تواند از راهکارهای مهم نجات محیط زیست کشور به حساب آید.