بدعت ها در عزاداری حسینی

ابتداً ضمن عرض تسلیت ایام شهادت امام حسین علیه السلام و یاران باوفایش خدمت شما خوانندگان عزیز لازم می دانم چند جمله ایی در این باب و عزاداری های مرسوم در این ایام بیان دارم. مردم شریف ایران از شیعه گرفته تا بعضی از اقلیت های مذهبی ارادت خاصی به ائمه اطهار علیهم السلام مخصوصآ به امام حسین علیه السلام دارند. در دهه اول محرم با برپایی عزاداری و نوحه سرایی یاد و خاطره شهدای کربلا را گرامی داشته و در مصائب اهل بیت مرثیه سرایی می نمایند. اما در این بین برخی بدعت ها و عقایدی که هیچ ریشه و سند معتبر و عقلانی ندارد  در عزاداری ها وارد شده و نگرش غلطی را در جامعه ایجاد نموده است. هر چند که نیت اصلی عزاداران حسینی رضای خدا و مرثیه در شهادت اهل بیت است ولی وجود این گونه بدعتها رنگ و بوی دیگری به عزاداری ها می دهد. به صورتی که در برخی مواقع سبب خرده گیری افراد و مذاهب دیگر خواهد شد. قمه زنی ، علم کشی ، نصب تصاویر ائمه علیهم السلام از جمله مهمترین این بدعت ها است.  هر چند در سالهای اخیر به شدت با قمه زنی برخورد شده است ولی هنوز در برخی مناطق کشور این عمل انجام گرفته و بعنوان یک اصل اساسی عزاداری بیان می شود و به صورت یک عقیده در آمده است. اگر به عقب بازگردیم خواهیم دید که نه تاکیدی و نه گفته ایی در باب قمه زنی وجود ندارد و در مواردی نیز از سوی علما به شدت با آن برخورد شده است. اما مسئله دیگر علم کشی است. در نظر عده ایی که شاید بتوان گفت اکثریت ، وجود علم در هیأت های عزاداری یکی از پایه های اصلی هیأت بوده  که بدون آن نقص بزرگی در هیأت وجود خواهد داشت. علم که شاید نشانه ایی از پرچم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام باشد مطمئناً در صحنه کربلا به اشکال کنونی چون 10 تیغه ، 20 تیغه ، 30 تیغه ، چهل چراغ و غیره نبوده چرا که با وجود وزن زیاد آن دیگر چگونه در آن میدان توانایی مبارزه برای علمدار کربلا بوده است. جالب است که بعضی هر تیغه را به نام یکی از اهل بیت و یا شهدای دشت کربلا نامگذاری می کنند. اعتقاد عوامانه دیگر قربانی کردن گوسفند توسط علمدار به خاطر انداختن علم و یا خم شدن علم ها و تعظیم آنها به هم در مواقع رو به رو شدن با یکدیگر است.  به کجا می رویم با این عقاید پوچ و واهی؟؟؟؟ مشخص و معین است علم نه چیز مقدسی است نه چیز متبرک، بلکه تکه آهنی است که بیشتر به بت ها می ماند. اگر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در صحنه عاشورا بعنوان علمدار لشگر ابی عبدالله علیه السلام است شاید منظور به دست گرفتن حتی پرچم سبکی هم نباشد، بلکه منظور فرماندهی  اصلی جنگ و نظارت و برنامه ریزی کامل بر صحنه مبارزه است. علم کشی که برخی گفته اند از دوران صفویه در ایران رواج یافته نه تنها ثوابی ندارد بلکه باعث خلل و ورود شرک در عقاید خواهد بود. کشیدن تیغه ایی بیش از 100 کیلو آنهم در حالتی بسیار غیر اصولی باعث آسیب های اساسی به بدن و ستون فقرات خواهد شد که حتی بنا به این مورد با توجه به صدمه زدن به بدن، حرام است.  مسئله بعدی نصب شمائل و تصاویر ائمه علیهم السلام در هیأتها و خیابانهاست. کشیدن تصاویر ائمه علیهم السلام به اشکال مختلف از بعد شرعی و اخلاقی دارای اشکال است. چرا که فردی که نه امام را دیده و حتی توصیفی هم از شمائل آن بزرگواران را هم نشنیده چگونه می تواند تصویری را به آن عزیزان نسبت دهد. حرکت بسیار ارزشمند نیروی انتظامی شهر تهران در جمع آوری و ممنوعیت نصب این تصاویر و شمائل قابل تحسین و سپاسگزاری است. و جا دارد در این جا از سردار رادان رئیس پلیس پایتخت تشکر و قدردانی کرد. امیدوارم با درایت لازم با برخی بدعت های دیگر موجود در عزاداری ها مخصوصاً عزاداری ابا عبدالله الحسین علیه السلام نیز به نحو احسن برخورد شود تا مشتاقان و دیگران با فلسفه و هدف اصلی قیام امام حسین علیه السلام آشنا شده و در مصائب و رنجهای آن عزیزان مرثیه سرایی نمایند. التماس دعا