وقتی نزدیکای انتخابات میشه و کاندیداها احتیاج مبرمی به رای مردم دارند، جوری مردمو خام می کنند که واقعاْ غیر قابل تصوره، کسی هم کاری نداره که این کاندیدا می تونه برنامه ها و یا بهتر بگم افسانه هاشو پیاده کنه یا نه. تو دوران انتخاباته که می تونی مسئولینو بین مردم تو صف رای دادن ببینی و یا اینکه قیمت ها ثابت می مونه و همه چیز به نفع مردم تغییر پیدا میکنه. در این بین رفتار و گفتار انتخاباتی کاندیداها نیز جالبه. کاندیدی که یه وقتی هم ابتکار عمل دستش بود بیل پشت ماشینش می ذاره و این طرف و اون طرف میره و هر جا که دلش خواست پیاده میشه و یه درختی میکاره و طوری وانمود میکنه که خیلی مردمیه و تا کنون حتی در دوران مدیریتیش بیل هم زیاد زده و علاقمند شدید طبیعته. کاندید دیگر وعده میده آهای مردم نفت سرسفره هاتون میارم تا دیگه نیازی به نون و آب نداشته باشید و کاندید بعدی هم داد می زنه که آقا من کمر غول تورم رو می شکنم و نمی زارم نفس بکشه، من اجازه نمی دم قیمت بنزین افزایش پیدا کنه. همه اینها وعده های خوش آب و رنگیه اما... وقتی انتخابات به پایان رسید و طرف رای آورد دیگه نه بیل زدن یادش میاد نه نفت آوردن نه مهار تورم و نه کنترل قیمت بنزین. پس ای کاش همیشه انتخابات بود!